Fatalnie, że milczysz przyjacielu. Wiem jak cierpisz. Wiem to o wiele lepiej, niż się tobie zdaje. Znam twoje rozterki, twoje dylematy, twój narkotyczny i wyniszczający pociąg do autodestrukcji. Dlaczego milczysz? Dlaczego zmuszasz mnie do zabawy w wielkiego brata?

Czy było to wszystko potrzebne? Tak trudno było uwierzyć w to, że ona jest zła? Wiem, że trudno. Musiałeś więc wepchnąć się w tą przestrzeń. W przestrzeń mojego bólu. Tylko po to żeby szukać miłości tam gdzie ona istnieć nie może. Czy nie było tam napisane „REZERWACJA”? Szukałeś, bo moje opowieści wydały się niewiarygodne. A teraz szepczesz do mnie o pomoc, topiąc się jednocześnie w tym gównie. W gównie, które stało się także przestrzenią twojego bólu